Początkowo psychologia fascynowała mnie jako nauka, uwielbiałam badania naukowe, ciekawiła mnie neuropsychologia i praca mózgu. W trakcie studiów do reszty pochłonął mnie przedmiot poświęcony rozwojowi dzieci i psychopatologii. Od tego momentu oprócz neuronauk zaczęłam dokształcać się w technikach pracy z dziećmi i nastolatkami. Po studiach rozpoczęłam pracę w szkole podstawowej z oddziałami integracyjnymi, aby zweryfikować czy to ta grupa wiekowa jest moją drogą. Jednocześnie jeszcze w trakcie studiów miałam okazję pracować z osobami dorosłymi, na różnych etapach życia, z wszelakimi trudnościami i tymi emocjonalnymi i tymi neurodegeneracyjnymi. Niemniej, to właśnie Ci najmłodsi pacjenci są dla mnie najciekawsi, tacy dla których ich własne emocje to dużo za dużo, którzy, aby sobie poradzić wybierają zachowania agresywne, autoagresywne bądź wycofanie społeczne, którzy nie czują się zrozumiani. Obecnie pracuje z taką gromadką, którą ogromnie cenię i przy której stale się rozwijam. Jestem im za to bardzo wdzięczna :)